Ilha de Tavira to piaszczysta wyspa o długości ok. 11 km, położona w pobliżu wybrzeża Algarve, na południe od Taviry, będąca częścią Parku Naturalnego Ria Formosa. Plaże cieszą się dużą popularnością wśród turystów, zwłaszcza w sezonie kąpielowym, a ich wysoka jakość ekologiczna jest corocznie potwierdzana certyfikatem Błękitnej Flagi. Przylegające do wyspy bagna i małe kanały Ria Formosa są doskonałym miejscem do obserwacji i badania ptaków morskich.
Jako infrastrukturę wspierającą turystykę wyspa posiada park kempingowy i koncesje na plaże w okresie kąpielowym. Można się tu dostać łodziami wypływającymi z Taviry, z nabrzeża Quatro Águas lub pieszo przez most znajdujący się w pobliżu wioski Pedras D`el Rei.
Na wyspie znajdują się cztery plaże. Od wschodu do zachodu najpierw znajduje się Praia da Ilha de Tavira (lub po prostu Praia de Tavira), a następnie Praia da Terra Estreita, Praia do Barril i Praia do Homem Nu. W najbardziej oddalonych od koncesji plażowych częściach wyspy naturyzm jest tolerowany, natomiast w zachodniej części Praia do Barril jest on zalegalizowany.
Od wyspy Cabanas na wschodzie oddziela ją sztuczna Barra de Tavira, której obecna wersja została oddana do użytku w 1950 roku. A od Ilha da Fuzeta na zachód przez naturalny bar Fuzeta.
Wyspa ta jest pozostałością po dawnej Wielkiej Wyspie Tavira, pasie wydm ciągnącym się od Barra da Fuzeta do Cacela, który został podzielony na dwie części (Ilha de Tavira i Ilha da Abóbora), gdy w 1926 r. otwarto pierwszy bar w Tavirze. Po przejściu cyklonu w 1941 r. pierwszy bar został całkowicie zatkany i stał się bezużyteczny z powodu otwarcia nowego naturalnego baru - Barra de Cochicho (który przemieszczał się na wschód i zmieniał nazwy w zależności od lokalizacji) - pozostawiając pierwotną wyspę podzieloną na trzy części (Ilha de Tavira, Ilha de Cabanas i Península de Cacela). Ten naturalny bar zaczął być wykorzystywany do dostępu do morza. Później, z powodu oddalania się tego baru coraz bardziej, konieczne stało się otwarcie nowego baru, na zachód od pierwotnego, który otwarto w 1961 r. Najbardziej wysunięta na zachód część to pozostałości dawnej dłuższej wyspy, gdzie linia brzegowa nie obniżyła się tak bardzo, jak na innych wyspach na wschodzie.
