Azenhas do Mar to miejscowość położona na wybrzeżu w gminie Sintra, w parafii Colares. Miejscowość położona wzdłuż rzeki Ribeira do Cameijo, która wpada do Atlantyku i łamie klify wybrzeża, a w której znajdowały się młyny wodne (stąd nazwa), ma u podstawy plażę, na której znajduje się basen oceaniczny.
Oprócz malowniczego krajobrazu naturalnego w Azenhas znajduje się kilka interesujących budynków, zwłaszcza w portugalskim stylu Suave, czyli z dachówkami na fasadach, jak w przypadku szkoły i domu nauczyciela.
Obecny na wszystkich szlakach turystycznych Portugalii [brak źródeł], jest dziś drugim domem dla wielu ludzi, a jego mieszkańcy liczą 800 osób. Tradycyjnie, poza działalnością młynarską, głównym zajęciem było rolnictwo, ze szczególnym uwzględnieniem produkcji wina, a także rybołówstwo i zbieranie skorupiaków (pąkli i limet).
Z pamięci ludzi morza pozostało nabożeństwo do Matki Bożej Morskiej, ale przede wszystkim czczony jest święty Wawrzyniec, patron ziemi i opiekun winnic, którego procesja odbywa się co roku w sierpniu, a wierni zanoszą je nad morze, aby dokonać spektakularnego "błogosławieństwa".
Rozwój Azenhas jako kąpieliska nastąpił w połowie lat 30. XX wieku, kiedy to 31 stycznia 1930 roku uruchomiono linię tramwajową z Banzão do Azenhas do Mar. Zgodnie z lokalną tradycją, inauguracja była połączona z wielkim przyjęciem, na którym jeden z mężczyzn kochających tę ziemię, "Tota", umieścił fontannę Arcão, aby nalać słynne "Vinho de Colares" (wino z Colares).
Do produkcji wina Colares, winogrona "Ramisco" uprawiano w azenhas (zagłębieniach), które sadzono w dołach w piaszczystej glebie (aby wykonać doły, rolnicy zabezpieczali się koszami z wikliny wokół dołów, na wypadek gdyby osunięcie się ziemi odebrało komuś życie), aby dotrzeć do wilgotnej gliny, wykonywano doły o głębokości do 10 lub więcej metrów, i to właśnie tam umieścili winorośl, tak aby w ciągu kilku lat zaczęła kiełkować na powierzchni, dochodząc do tej fazy musielibyśmy poczekać jeszcze dobre 6 do 7 lat, z miłością prowadząc winorośl blisko piasku, tak aby ciepło tego samego przyspieszyło dojrzewanie winogron, w winnicach zwróconych w stronę morza, na małych działkach o luźnych kamiennych ścianach.
Według spisu powszechnego z 2011 r. liczyła 442 mieszkańców.
W latach 1930-1955 był terminalem tramwaju Banzão, a w ostatnich dwóch latach kursował na zasadach ograniczonych do sezonu kąpielowego.